เมื่อกลับเอามาคิดอีก มันก็ยิ่งก่อให้เกิดความรู้สึกอย่างนี้ขึ้นมาอีก
เช่น ตอนที่ไปเข้าค่ายที่ลาดกระบัง
ไปดูรูปคนอื่น เขาก็มีรูปถ่ายคู่กันหมด (ไม่หมดหรอก แต่เขามีกันหนะ...)
มาดูกู ไม่มีเลย (แต่มีรูปอื่นๆ มาห้าร้อยกว่ารูป แทนกันได้หนะ...)
ว่าไปก็น่าเสียดายเหมือนกันนะ
รู้อย่างนี้ กูก็ไม่ถ่ายเก็บไว้เหมือนเดิมแหละ ดีแล้ว (เพราะกูไม่ใช่พวกเห็นกล้องแล้วถลาเข้าใส่ เห็นกล้องแล้วต้องทำท่าสิ้นคิด "แอ๊บแบ๊วสองนิ้ว" สักหน่อย)
ปล.1 ดูแต่ละคนสิ น่าถ่ายคู่ทั้งนั้น (กล้องกูก็เอาไป ทำไมกูไม่ถ่ายวะ...)
ปล.2 ลองค้นอีกที อ้าว กูก็มีรูปถ่ายคู่อยู่นี่หว่า...
ปล.3 ในรูป หาให้เจอก็แล้วกัน ฮ่าๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น